Het managementteam van Corridor, een organisatie voor (en door) mensen met een psychiatrische achtergrond, is door Marieke Wilke begeleid in hun samenwerking. Aranka van der Velde, teamleider bij Corridor vertelt over haar ervaringen van dit traject.

Wat zochten jullie?

We zochten een stevig persoon, iemand met kennis van de GGZ en die feeling heeft met kleine instelling zoals Corridor. Iemand die doortastend is en doorvraagt. Maar niet een typische adviseur die zijn eigen mening op legt of een adviseur die druk is om een eigen plan uit te rollen. Op een congres kwamen we de naam van Nul Vierentwintig tegen. Daarna zijn we via het internet bij Marieke van Nul Vierentwintig terecht gekomen.

Wat was jullie vraag aan Marieke?

Wij waren ervan overtuigd, dat we geleid werden door de waan van de dag, het was echter niet de waan van de dag, maar we zaten vast in onze eigen processen en patronen, “zo gaat het altijd”. Eigenlijk waren wij ons ervan bewust dat we vast zaten, maar het lukte ons niet om dit te doorbreken. In ons managementteam hebben wij leren kijken naar ons eigen functioneren.

Collega van Aranka, “We hebben een omslag gemaakt van; “Het is zo druk, ik kan op sommige dagen niet alle taken doen die ik in mijn hoofd heb” naar; “Wat kan er zelf aan doen om dit te verbeteren?”

Hoe deed Marieke dat?

We hebben als team lang om de problemen heen gelopen, we bleven vaak hangen in ons idee dat we geleid werden door de waan van de dag. Marieke legde de focus op onze eigen rollen in het proces. Samen onderzochten wij of we op een andere manier naar onze problemen kunnen kijken. Op die manier zorgde Marieke voor ruimte om samen te onderzoeken, voor zowel jezelf als individu maar ook voor het team.

Marieke bracht voor directeur, teamleider en bureaucoördinator, ter tafel wat een ieders aandeel was in de disfunctionele patronen. Marieke neemt geen genoegen met halve antwoorden of met het wijzen naar een ander of naar iets anders.

Collega van Aranka, “Marieke liet zich niet afschepen met een eerste antwoord, maar vroeg door en was kritisch. Hierdoor lieten mensen het achterste van hun tong ook zien. Er was een veilige sfeer, mensen durfden zich te uiten.”

Welke beweging, zie ja na het vertrek van Marieke?

Ik was ervan overtuigd, dacht dat ik mij liet leiden door de waan van de dag. Echter was dit veelal een vlucht. Ik kijk nu beter, hoe ik dingen doe, welke rol ik zelf heb en welke invloed ik kan uitoefenen op de situatie. Ik gooi het niet meer op de hoop; ‘de waan van de dag’. Als managementteam nemen wij nu meer de tijd. Naast dat wij als collega’s beter gebruik maken van elkaars kwaliteiten en rollen, zijn wij nu in staat om samen het gesprek te hebben over de verschillende rollen die wij innemen in ons managementteam. Soms even stil staan, om te kijken wat je aan het doen bent en van daaruit andere of betere keuzes maken. Dat is de beweging die Marieke heeft gebracht.